Kilometers spoor gaan onder ons door...

Jaa, we zijn weer in de lucht! Na een aantal hotels zonder werkende Wifi te hebben gehad, nu een 5 sterrenhotel met alles wat je je maar wensen kan.

Als eerste dankjewel voor alle lieve berichtjes van jullie kant om te laten weten dat jullie blij zijn dat we niet op de beruchte vlucht zaten.. Het nieuws is hier ook gespreksonderwerp van de dag, zowel onder de vele Nederlandse toeristen als de lokale bevolking zelf. Vele taxichauffers vragen er naar en verwijzen naar de plaatselijke kranten hier waar op de voorpagina's vreselijke foto's staan. Met verschillende mensen hebben we er over gesproken. We hebben een familie ontmoet die een aantal dagen ervoor vertrokken is en een meisje die eigenlijk op die vlucht zou zitten, maar de vlucht was overboekt, dus zei nam een andere. Dit soort verhalen zet je wel weer even met beide benen op de grond en doet je beseffen hoe kwetsbaar je bent. Aan de andere kant gaan er deze zomer duizenden vluchten die wel veilig aankomen, laten we dat ook niet vergeten. Hoe vreselijk dit ook is. Wij gaan ervan uit dat we half augustus gewoon weer veilig met 2 voetjes op Nederlandse bodem staan!

Zoals de titel van dit reisverslag al zegt hebben we deze week al vele kilometers afgelegd. Laten we beginnen bij het begin of waar ik de vorige keer gestopt bent. Dat was al na dag 1, dus dit belooft een wat langer verslag te worden.

Na de overnachting in het Artotel hebben we de volgende morgen heerlijk uitgebreid ontbeten. Je kunt een complete Indonesische rijstafel krijgen, maar ook gewoon toast en fruit. In de morgen hebben we geinformeerd hoe we het beste Jakarta konden verlaten om richting Bogor te reizen. Per taxi bleek dit niet mogelijk, omdat iedereen hier zijn zones heeft en Bogor lag toch een heel stuk verderop. De receptioniste wist wel een plaatselijke guide uit Bogor die ons wilde ophalen en ons vervolgens naar Bogor wilde rijden en ons daar de stad wilde laten zien. Prima deal dachten wij! Hij kwam twee uur te laat door het massale verkeer in de stad. Maar om 13.30 konden we vertrekken, het duurde al minstens 2 uur voor we Jakarta zelf uit waren, wat aaaasociaal druk. Iedereen doet maar. Links inhalen, rechts inhalen, binnendoor, door de berm, nog net niet over het dak. Het rijgedrag is sowieso apart hier. 100 rijdt men hier in z'n 3 hihi Het bleek dat we waren beland in de auto van twee mafkezen. Leuke gesprekken, waar we eigenlijk maar steeds 3 woorden van konden verstaan. Uiteraard kwam het WK nog voorbij en enkele Nederlandse artiesten. Ook kregen we een snelcurus Indonesisch. De een was nog maffer dan de ander. Op een gegeven moment waren we op de snelweg en het begon keihard te regenen. Het was ons al opgevallen dat de grootse mafkees niet echt goed kon zien, want hij keek van 1 cm afstand naar zijn beeldscherm van zijn telefoon, echter kroop hij op een gegeven moment achter het stuur... Wij, wachten het allemaal rustig af. Maar op een gegeven moment werd in de harde regenbui de auto aan de kant gezet en werd er toch even gewisseld, omdat de mafkees niets kon zien. GOOD CHOICE! Op alle snelwegen zijn hier trouwens veel tolwegen, niet verwacht hier.. Uiteindelijk kwamen we laat laat laat in Bogor en besloten we maar gelijk naar het hotel te gaan. De jongens hadden ons de hele weg een vila proberen aan te smeren, maar dat leek ons niet zo'n goed plan. Uiteraard moesten we wel volle pond betalen ook al hadden we nog niets, behalve het hotel, in Bogor gezien. Maar oke. We hadden graag gelijk doorgewild naar guesthouse Happy Vally in het buitengebied van Bogor (thanks voor de tip Veer!), maar deze was volgens alle sites volgeboekt. Echter aangekomen in het Favehotel in Bogor bleek er opeens toch een kamer vrij. Deze hebben we direct geboekt en hier zijn we de volgende morgen al vroeg met de taxi heen gegaan. Het was een heel mooi guesthouse gebouwd tegen een berghelling. Het geheel was erg mooi aangeplant en er was een mooi zwembad bij. In de morgen deden we daar een tour door een plaatselijke kampoeng (wijk). We kregen een erg leuke gids die ook een redelijk aantal NL woorden sprak. Zo hebben we ook even met z'n drieen vader Jacob gezongen al lopend door de wijk. De wijk was bijzonder om te zien. Overal kleine straatjes, berg op en berg af. De huisjes staan krap op elkaar en het is er erg vies. Ook hebben we nog een plaatselijke school bezocht. Dit was erg bijzonder, helaas waren de kinderen al uit, maar we konden wel de lokalen bekijken. Deze waren klein en volgepropt met bankjes om aan 50 leerlingen onderwijs te kunnen verzorgen. Ook hier waren de mensen weer erg aardig. Daarna zijn we terug gegaan naar Happy Valley en hebben we lekker aan het zwembad gelegen. 's Avonds wilden we lekker gaan douchten, totdat we ontdekten dat er modder uit de kraan kwam. Great! Daarnaast liepen er mieren in ons bed en rook het niet heel fris. We hadden een ' welcome to the jungle' gevoel, maar het had ook weer z'n charmes. Welke precies weet ik niet meer ;) Dit was ook de eerste nacht dat we stinkend naar deet als een larve in onze lakenzak hebben geslapen! Ook was ik al twee weken geleden begonnen met het slikken van vitamine B2 tabletjes wat zou helpen tegen muggen, volgens mij heb ik nog meer bulten dan Mirjam zonder pilletjes, goed spul!! Maar gelukkig geen krentebollenbenen, de schade is de overzien, slechts 4 kruisjes ;).

De volgende morgen konden we pas om 09.00 uur met de taxi richting Bandung, omdat het Ramadan is. We kregen een relatief jonge kerel als chauffeur. Hij vertelde ons dat hij het spannend vond toen de baas hem vertelde dat hij met de ' young dutch girls' op pad moest hihi! Uiteindelijk was het een erg geslaagde dag. We hebben er totaal 9 uur over gedaan om naar Bandung te rijden, drukte drukte drukte! Gelukkig heeft hij ons onderweg een paar mooie plekjes laten zien. Zo hebben we een bezoek gebracht aan een theeplantage en mochten we zelf nog even helpen op het land. Erg bijzonder! Daarnaast zijn we naar een Botanische tuin en een waterval geweest. Hier was ik trouwens een ware hotspot: ' Miss! Miss! Can I take a picture with u?' Of er werd gewoon een camera voor je neus gedrukt en naar je geknikt. Ik voel me hier populairder dan ooit met m'n witte haar. Wellicht deze zomer een debuutje in All you need is love? ;) Ook hebben we lekker geluncht in een restaurant met een hele leuke eigenaar. Wij hadden besloten de lunch van de guide ook te betalen, maar dit vond hij zelf nogal ongemakkelijk. Toch ging hij overstag en at gezellig mee. De eigenaar sprak goed Nederlands en als bedankje voor ons bezoek aan zijn restaurant kregen we een theepakketje, heel lief. Het valt op dat de mensen hier onderling goed samenwerken en elkaar iets gunnen. Onze guide gaat bijvoorbeeld altijd naar dit restaurant met zijn toeristen. Maar ook voor de kleinste dingen ' belonen' de locals elkaar met geld. Bijvoorbeeld als iemand je de drukke weg op helpt of je auto bewaakt op de parkeerplaats van het vliegveld. Zelfs aan bedelaars geven de locals geld, hoe weinig ze zelf soms ook hebben. Dit is mooi om te zien! Ondertussen vertrelt de gids ook veel over zijn eigen leven. Dit is erg leuk, zo is zijn kindje vernoemd naar de plaatselijke supermarkt hier. Tja je moet er van houden. Ik zou m'n kind later nooit Lidl of Jumbo noemen ;). Tijdens de rit natuurlijk ook vele mooie foto's gemaakt. Even dacht ik dat m'n nieuwe camera het al na 2 weken begeven had. Gelukkig bleek na een lichte paniekaanval ik een knopje ingedrukt te hebben dat het beeldscherm uitschakelt, misschien van tevoren toch even het boekje met de betekenis van de knopjes door moeten lezen. Uiteindelijk kwamen we om 18.00u in Bandung aan. We stopten bij het station zodat onze gids ons kon helpen met het kopen van tickets voor de trein naar Yogjakarta voor de volgende morgen. Dit ging zo heel vlot en gemakkelijk. We moesten ook nog even een toiletbezoek brengen. De wc' s zijn nou niet overal even schoon, dus we stonden raar op te kijken dat je hier je schoenen uit moest doen in het toilet, het was een natte bende, ik weet niet of het water was of iets anders, maar eenmaal in het hotel toch even goed gedoucht en de voetjes extra gescrubt. Het was wederom een mooi hotel en we kregen nog korting omdat het Ramadan was!

De volgende ochtend stonden we om 05.00 uur op om de trein naar Yogjakarta te pakken. Dit zou 9 uur gaan duren. Toen we onze seats hadden gevonden kon het avontuur beginnen. We konden helaas niet meer first class rijden, dus dan maar tweede, dit was opzich ook prima, maar erg warm en op een gegeven moment echt een houten kont. Maar de route was prachtig door de bergen met overal om je heen optrekkende mist boven de uitgestrekte rijstvelden waar al veel mensen volop aan eht werk waren. Ze stonden tot hun knieen in de modder om te ploegen en te plukken. Een erg indrukwekkend beeld! Wat een prachtig land! Echter was de trein niet al te schoon en het onvermijdelijke moment was daar... in 9 uur reizen MOET je toch een keer naar het toilet... Ik had het zo lang mogelijk uitgesteld, maar met nog 5u voor de boeg was er geen keuze. Als kind hebben we vele spelletjes gedaan met wie het langste zijn adem kon inhouden, dit kwam nu goed van pas.... In het iniminiehokje was een staantoilet. Thank god waren we bij een tussenstation en stonden we stil. De beelddenkers onder ons kunnen wel een beeld op hun netvlies toveren van een dergelijke situatie in een rijdende schommelende trein... De geur zal en kan ik dus niet omschrijven, want het leek me verstandig alleen door m'n mond te ademen. Blauw aangelopen vond ik na 30 sec. weer m'n stoeltje in de coupe ;) Onderweg zijn we bij vele stations gestopt. Iedereen kan hier gewoon zelf de deuren openen met een schuifje om even een luchtje te scheppen, bizar, maar prima.

Iets eerder dan verwacht kwamen we aan in de mooie en bruisende stad Yogjakarta, een heel verschil met bijvoorbeeld Jakarta. Veel schoner en beter onderhouden. De trein stopt niet naast een perron, er wordt een trappetje voor de deur geschoven waar je uit kunt stappen. We hebben ons gelijk naar het hotel Yogjakarta Plaza laten rijden dat bij aankomst onze mond deed openvallen. Wat een gebouw!! Supergroot (180 kamers) gebouw met alleen een begane grond. De inrichting is echt prachtig! Wat een geluk dat we hier twee nachtjes blijven! De mensen zijn wederom super aardig en je voelt je echt een koningin hier. Deuren worden voor je open gedaan en alles wordt voor je geregeld. Na deze vermoeiende treinreis en om het vakantiegevoel nog wat aan te wakkeren hebben we onszelf gelijk getrakeerd op een massage. Het was echt heerljik! Je werd van je wijsvinger tot je kleine teen in een uur gemasseerd voor nog geen 15 euro! Dus vanacht kunnen we heerlijk slapen... Ook hebben we het zwembad getest, helemaal niet vervelend! Alles is hier trouwens erg cheap. Als je hier pint voel je je de koning te rijk met zo'n stapel biljetten op zak. Voor het eerst hebben we nu ook muntgeld. Dit lijkt net het geld dat we met de kinderen aan de instructietafel gebruiken om geldsommen uit te leggen, zo plastic.

Helaas is het tot nu toe nog niet gelukt om ergens foto's up te loaden van m'n camera. Wellicht in een ander hotel en anders houden jullie deze tegoed in NL! Ik vergeet namelijk om foto's te maken met m'n mobiel die wel geupload kunnen worden...

Al met al hebben we het hier super naar ons zin als hadden we niet gedacht dat we in Java zoveel tijd uit zouden moeten trekken voor het reizen. Het boeken van hotels doen we vooral via booking.com of met hulp van de locals, dit gaat prima. We verblijven nu 2 dagen in Yogjakarta. Woensdag m 01.45 nemen we de nachttrein naar Malang. Dit duurt ook weer 8 uur. We blijven daar nog een nacht en we proberen donderdag of vrijdag de oversteek naar Bali te maken. Hier zullen we een nacht overnachten in Lovina (noord Bali) en vervolgens dooorreizen naar de westkust om daar de oversteek de maken naar de Gili-eilanden. Op deze bounty-eilanden gaan we een aantal dagen echt zon-zee-strand-cocktail vakantie houden en dan reizen we met een gids door naar Lombok voor een aantal dagen. De laatste ongeveer 10 dagen zijn we lekker in het toeristische zuiden van Bali waar we half augustus ook weer met een binnenlandse vlucht van Den Pasar terug naar Jakarta te vliegen. Maar zo ver is het gelukkig nog laaaaang niet, we gaan nog heel veel mooie dingen zien! Ik ga nu nog even een fruitcocktailtje doen op het balkonnetje aan het zwembad!

Tot de volgende keer!
Liefs uit Yogja