Hati Hati

Inmiddels zitten ze op Gili Trawangan, een van de mooiste plekken op aarde ;) Het is hier op en top genieten van zon, zee en strand. Het echte vakantiegevoel dus! Een super lang verhaal, dus in twee keer…

De vorige keer was ik gestopt bij de inidaan die ons op het treinstation van Malang kwam halen. Na een vermoeiende treinrit van 9 uur, die twee uur langer duurde dan gepland, bracht hij ons naar Hotel Helios. Een leuk en gezellig backpackershotel in het centrum van de stad. We hadden 2 uurtjes op ons op te frissen en lekker te ontbijten. Dit laatste was erg lekker na zo lang niet gegeten te hebben. WE kozen voor een bord vol muesli met vers fruit, heeerlijk! Ze hadden een prachtig soort van dakterras met een vieuw over de stad en de vulkanen op de achtergrond. We warden vergezeld door een schelle stem uit de speakers van de moskee, heel fijn na zo weinig slap. Vervolgens warden we opgehaald voor een stadstour sightseeing Malang. We gingen eerst naar de Flowermarket. Een klein smal straatje dat rond liep met allemaal bloemententjes, erg leuk! Vervolgens kwamen we op de animalmarket. Nou hier hebben we onze ogen uitgekeken!! (en onze neus uitgeroken) Wat we daar aantroffen… Het begon vrij oke met kraampjes met allerlei dierenvoer. Zaden, vruchten etc. Even daarna werd het al minder toen we bakken met maden, larven, vieze vliegen en anders gespuis onder onze neus gekregen. Trots graaide de eigenaar van de kraam in de bad larven om ze ons even van dichtbij de laten zien. Langzaam bevonden we ons tussen allerlei prachtige vogels die netjes in kooitjes zaten. 1 meter verder zaten er 2 bij elkaar in een kooi, 2 meter verder 20, 3 meter verder 80 en 4 meter verder wel een stuk of 100 van allerei soorten en maten. On-ge-loof-lijk. Maar het zou nog gekker worden. Hoe dieper we die markt inliepen hoe groter onze pupillen werden en hoe meer wasknijpers we nodig hadden… We zagen groene, rode en paarse kuikens, onnatuurlijk, geen idée hoe ze die beesten geverfd hebben maar echt zielig. We zagen super kleine kooitjes met matters, eekhoorns, konijnen, muizen, egels, hamsters, poezen en zelfs apen. Dit was heel sneu om te zien. De hokken waren vies en er lagen veel dooie dieren tussen… Jak! Nou goed een paar treetjes lager kwamen we in het vissenwalhalla, echt mijn ding. Je kon er vanalles kopen om je aquarium te vullen. Van kasteeltjes tot schelpen en nep planten. En natuurlijk ook allerlei soorten vissen. We hebben hier serieus wel 500 aquriums gezien volgepropt met vissen. Bizar vol. Ook hingen en hele wanden vol met inimini plastic zakjes waarin een vis zat voor de verkoop. Nou goed de animal en flowermarket kunnen we ook weer van onze bucketlist strepen.

Vervolgens koers naar een prachtige Chinese tempel. Het was super mooi versierd en gedecoreerd met beelden, schilderingen en versierselen. We hebben hier wierook aangestoken en een ritueel gedaan met een pot vol houten stokjes. Deze moisten we schudden tot er een op de grond zou vallen. Op elk stokje stond een nummer en dat was gerelateerd aan een spreuk. Helaas is ons Indonesisch nog niet van dusdanig niveau dat we het konden lezen, dus nog maar even iemand vragen! DAarna zouden we nog een tempel bezoeken, maar vanwege het verkeer was dit niet meer mogelijk omdat het al vroeg dicht ging vanwege de Ramadan. We zijn terug gegaan naar het hotel hebben hier al vroeg gegeten en zijn om 19.00 uur naar bed gegaan. Zo vroeg omdat we al om 00.00 uur opgehaald zouden worden voor de trip naar de Bromo vulkaan. Het zou een ijskoud tripje gaan worden, dus voor het eerst warme kleding aan!



Om 23.30 kregen we een wake up call van de receptive dat onze chauffeur klaar stond, wij waren er ook klaar voor! Na zo’n 3 uur rijden waren we op het punt gekomen waar we de auto in moesten ruilen voor een jeep om de berg naast de Bromo vulkaan verder te beklimmen. We hebben hier nog even twee paar handschoenen gekocht van een local. HIj wilde ons ook een muts en een sjaal aanschaffen, maar dit leek on swat overdreven. Een local bestuurde de jeep in zo’n 45 minuten de berg op. Het waren smalle slingerweggetjes omhoog met, zoals later zou blijken, diepe diepe diepe afgronden naast ons, niet vervelend om dat op dat moment niet te zien! Ook kwamen we nog over een soort grote woestijnachtige vlakte. Het was hier pas echt koud, dus de handschoentjes waren geen overbodige luxe. Bizar om in het warme Indonesie zoiets te dragen. Onderweg zagen we ijsberen, pinquins en de iceman zagen we een duik maken in een wak (just kidding ;)). Eenmaal bijna op de top moesten we zelf nog 500 meter klimmen met een zaklampje. Hier kwamen we op een uitkijkpunt waar we ongeveer 2 uur met nog 500 andere toeristen hebben gewacht op het opkomen van de zon. Ons engelengeduld werd beloond want tegen half 5 was er echt een super super super mooie zonsopgang tegen de Bromo vulkaan die optrok uit de mist. Uiteraard hebben we hier mooie plaatjes geschoten, wauw!

Ik ben nog vergeten te vertellen dat er tijdens deze dagen ook een vriendin van onze Indianendriver met ons meeging. Dit was een vrouw uit Java. Ze was onze PP’er, personal photographer. Ze vroeg op elk mooi punt of zee en foto van ons zou maken, primaaaaa! Het was gezellig met haar en ze sprak redelijk Engels waardoor ze ons veel kon vertellen. Na de sunrise zijn we weer afgedaald en terug gegaan naar het hotel. Hier hebben we ons weer opgefrist en zijn we met onze driver verder gereden naar een kleindorpje bij de Ijen. Onderweg hebben we weer lekker geluncht. Vervolgens kwamen we aan in een prachtig resort met een soort van bungalows. Het personeel bracht onze spullen op een karretje naar ons huisje. We zijn gelijk gaan eten en moesten nog wat hotels boeken voor de aankomende dagen. Ook hebben we contact gehad met Rien. We mogen over een week twee nachten in hun mooie resort op Bali slapen, superlief! Daar kijken we erg naar uit, want het is prachtig!

Nadat alles geboekt was en onze maag gevuld was, lagen we om 20.30 uur weer op bed, want onze driver kwam ons weer om 00.30 halen voor de volgende trip. In deze fase zijn er minimale foto’s gemaakt of van de achterkant, want inmiddels hadden we wallen tot onze kin, zo weinig slaap. We waren kapot, maar de trip zou fantastisch worden, dus dat gaf nieuwe energie! Echter lagen we nog geen half uur in bed toen ik pats hoorde en de airco uit hoorde gaan. Ik dacht gelijk ja hoor daar gaat de stroom en inderdaad, nog geen 5min later verscheen er een mannetje met een zaklantaarn aan de deur. Er was een draadje doorgebrand, vieze lucht dat er hing! Hij had een andere kamer voor ons. Superlief! Wij in 2 sec alles in onze backpack gedrukt en met een karretje werd alles naar een andere kamer gebracht. Er stond een hele delegatie toe te kijken en na 1000 x excuses konden we nog een paar uurtjes meepikken voor de taxirit.
Na een klein uurtje rijden waren we al op bestemming. Vanaf hier zouden we op met een locale gids 1,5 uur moeten klimmen in het pikkedonker. Gelukkig had hij een zaklamp van format muizenkeutel, waardoor het zicht fantastisch was. Het was erg mistig, dus we waren al gauw lekker klam. We gingen trouwens de Ijen vulkaan beklimmen. Dit is de enige vulkaan ter wereld waar nog zwafel gewonnen wordt. Onderweg kwamen de zwafeldragers ons al met lege manden achterop. In een tempo drie keer zo snel als wij liepen ze naar boven met hun (te)grote laarzen. Het was een redelijk pittige klim. Eenmaal aan de rand van de krater zouden we een prachtig natuurverschijnsel moeten zien. Een hel blauw licht.. Echter was het te mistig om het te kunnen zien. Dit hield in dat we 900 meter naar beneden in de krater moesten afdalen om het te kunnen zien. De plek waar de zwafeldragers hun zwafel halen. We besloten het te doen. We kregen mondkapjes voor want de lucht was supervies. We hadden een fijne gids die ons naar benedenloodse langs de rotsblokken. Levensgevaarlijk eigenlijk, maargoed je moet niet bij alles te veel nadenken. De vriendin van de indiaan was ook mee, maar ze was super super bang. Ze liep achter Mirjam. Af en toe gleed mirjam uit en zij begon dan meteen te gillen/harde geluiden te maken en be carefull te zeggen. In het begin was dit fijn en kwam het lief over. Maar na 10 minuten zij ze dit om de 5 seconden waardoor MIrjam vet geirriteerd raakte en ze tegen haar zei dat ze er mee moest stoppen. Haha! Ik hoorde dit van een afstandje aan en moest natuurlijk lachten ghehe. We hebben er op deze route een nieuw woord bij geleerd. Hati hati! (be carefull). Hier maken we nu veel flauwe grappen over.

Eenmaal beneden in de krater was het super bijzonder om dit mooie blauwe licht te zien! We hebben pogingen gedaan om het vaste te leggen, maar dit is nooit zo mooi als in het echt. Na zo’n 15 minuten besloten we weer naar boven te gaan, want de lucht was heel naar en waarschijnlijk ook heel ongezond. Vervolgens hebben we boven op de krater nog zo’ n 30 minuten gewacht tot het licht zou worden. Langzaam trok te mist weg en kwam er een super mooi groen kratermeer in beeld, dit was heel bijzonder om te zien en ook hier hebben we super mooie fotos van gemaakt. Vervolgens begon de tocht van 1.5 uur naar beneden weer. Onderweg zagen we de zwafeldragers met hun oogst van die nacht weer naar beneden sjouwen. Sommige dragen wel 80 tot 100 kg op hun nek! Wauw respect! Ze gaan twee keer op een dag naar boven en naar beneden. Topsporters die mannen!

Eenmaal weer beneden zagen we eruit als twee wandelende lijken en waren we helemaal op. Opweg naar het hotel is de driver onderweg nog een paar keer gestopt om ons nog wat plantages van pepers, koffie en andere gewassen te laten zien. Ook zijn we gestopt in een dorpje waar twee, een soort van marters, in een hok zaten. Ze noemen ze hier katten, maar dat zijn het duidelijk niet. Deze beesten eten koffiebonen en van hun uitwerpselen wordt hier hele dure koffie gemaakt. Dit willen we op Bali nog gaan proeven, want het schijnt erg lekker te zijn. Het idée alleen minder. Uiteraard hebben we ook nog zitten knikkebollen in de auto, want na drie nachten met nauwelijks slaap deed Klaas Vaak zijn werk.

Eenmaal in het hotel hebben we een lekker ontbijtje gehad en zijn we lekker bij het zwembad gaan liggen. Na een verfrissende duik hebben we nog zo’n 1,5 u aan het zwembad geslapen. Om 12.00 uur werden we weer opgehaald door onze driver. Hij bracht ons naar Ketapang, de haven op Java. Vanaf hier zouden we met de boot naar Bali gaan. Helaas had de driver die ons in de haven op zou pikken last van het verkeer, waardoor hij een uur later was. We hebben bij de haven geluncht met kroeppoek en cola, gekregen van onze indianenchauffeur en zijn vrienden, superlief! Alles was super geregeld, want na een uur was onze chauffeur overgekomen van Bali en waren onze tickets er. Om 13.00 uur gingen we met onze chauffeur aan boord. We zaten naast een groepje jongens van een hotel die hadden het op ons voorzien. Maar we we verstonden niks van wat ze zeiden en we ware nook te moe om er op te reageren. Een van de jongens verplaatste zijn aandacht na een lokaal meisje. Echter was ze er niet van gediend en waren we getuige van hoe hij een blauwtje liep hihi. Na 5 kwartier kwamen we aan op bali. We hebben toen zo’n 3 uur afgelegd naar het plaatsje Lovina, in het noorden van Bali. Hier hadden we een mooi resort geboekt om bij te tanken. HIer heb ik ook mijn vorige verhaal geschreven. Toen we aankwamen hebben we gelijk voor de volgende dag een trip geregeld om het noorden van Bali te zien en een hotel geboekt in de haven van Amed, want we wilden zondag op de Gili-eilanden zijn. Toen we dit vrij volt geregeld hadden, hebben we voor 21.00 uur een massage geboekt, dik verdiend vonden wij! We hadden een mooie kamer en kregen als welkom een drankje met vers fruit. DAarna hebben we lekker gegeten in het restaurant. Toen heb ik een verslagje getypt en daarna genoten van een heerlijke massage! Vervolgens hebben we een lange nacht heerlijk geslapen!

De volgende morgen om 09.00 uur werden we opgepikt door onze chauffeur. Een leuke spontane jongen die redelijk goed engels sprak en daarom ook redelijk kon vertellen over de omgeving. Zo vertelde hij dat je hier je rijbewijs voor 300 000 ruphia kunt kopen (1 euro is ongeveer 15000 ruphia). Je Vervolgens moet je even laten zien aan de instructeur dat je het kan. Als dit voldoende is, krijg je je rijbewijs. Moeten we in NL ook doen, scheelt een hoop geld! Ook zagen we veel kinderen onderweg in mooie kleding. De driver vertelt dat de kinderen hier de dag na volle maan in een traditioneel Hindoenstaans kostuum naar school gaan. Op een special kalender kan men zien wanneer het volle maan is. Als eerste hebben we een bezoek gebracht aan de hotsprings. Een heerlijk warme bron midden in de bush. Dit was een perfect begin van de dag. We waren er gelukkig redelijk optijd, want na een uur badderen bleven de toeristen maar toestromen. We zijn vervolgens 3 uur verder gereden na de twee na grootste Hindoenstaande tempel van Bali. Voordat we naar binnen moesten, moesten we een nieuwe sarong aanschaffen, want die van ons was uiteraard niet lang genoeg (ag je moet die mensen ook wat geld gunnen ;) Ook moest je een soort van sjerp om je middle dragen als teken van respect. Toen we helemaal aangekleed waren door de vrouw kregen we een locale gids. Een topper zou nog gaan blijken…

We betraden de tempel in onze sarongs. Het was een groot complex, echt prachtig!! We hebben veel foto’s gemaakt. Ook stelden we veel vragen aan de vrouw, maar op elke vraag zei ze: I don’t know, sorry oke? Haha hebben wij weer! Na 5 vragen in die repeatstand gaven we het op en hebben we stil genoten van de tempel en de mensen in de tempel. Want er waren vele hindoestanen die aan het bidden waren. Toen kwam er een genial moment. Er zat een statige oude man in soort van huisje voor een van de goden uit het Hindoestaande geloof. Achter hem zaten zo’n 30 mensen in een kleermakerszit op de grond. Voor hun stond een soort van bloemstukje met wierook als offer. De man luidde een belletje en zong/sprak wat in de plaatstelijke taal als gebed. Plotseling ging zijn mobiele telefoon af. MIrjam en ik keken elkaar aan, wat zou hij gaan doen? A) HIj negeert het, gaat door met zijn gebed. B) Hij kijkt verbaas om zich heen en doet of het van iemand anders komt. C) Hij neemt op en begint uitgebreid te praten. Heel goed! Antwoord C! U gaat door voor de combimagnetron. Hahahah wat hebben wij gelachen! De gids bracht ons nogwel naar een heel mooi uitzichtpunt waar we een mooie panorama foto hebben gemaakt. Hier stond ook een mannetje die hele mooi schilderijtjes maakte met lavaszand. We hebben er een aantal van hem gekocht, erg knap en bijzonder. Hij was erg blij met het geld en wij met onze schilderijtjes! Jullie gaan ze vast nog zien…

Nadat we de tempel uitkwamen hebben we bij een vrouwtje nog een armbandje gekocht met een geluksmuntje. Toen we naar de auto liepen bleek die van MIrjam al stuk te zijn. Ze wilde terug gaan naar de vrouw, maar deze was wel heel snel weg…

Na zo’n 30 minuten rijden zette de driver ons uit bij een restaurant met een supermooi uitzicht op een vulkaan (ben de naam even kwijt). Het restaurant is gebouwd tegen een berghelling. We hebben hier heerlijk gegeten. Na een uurtje zijn we verder gereden naar het havenplaatsje Amed. HIer hadden we een mooie villa geboekt. Voordat we hier waren moesten we nog naar de boatoffice om tickets voor de oversteek te regelen. De driver zette ons uit bij het kantoor en we werden ontvangen door een leuk clubje mannen. De de tickets waren snel geregeld en we zouden de volgende morgen om 09.00 door de mannen bij onze villa opgepikt worden, goed gergeld!! Via een gezellig slingerweggetje met een prachtige vieuw over de zee kwamen we aan bij onze villa. Via een trap met treden zo hoog al seen halve meter kwamen we in een prachtige kamer met een King king kingsize bed haha! We hebben in het restaurant een pizza gegeten omdat we allebei niet zoveel zin meer hadden in rijst. Gek genoeg moet je kaas bij je pizza bestellen hier, bizar! Na het eten liep ik vanuit het restaurant aan zee even naar de kamer. Maar plotseling zag ik een grote pad op het paadje springen. Uitgerekend op het paadje naar onze villa moet ere en gigantische pad lopen. Ik dacht dat ik na Suri wel over mijn beestenfobie heen zou zijn, maar ik heb nog steeds geen voorliefde voor reptielen merk ik. Vooral niet als ze dronken gedrag vertonen, onvoorspelbaar sprong hij van links naar rechts. Na een aanloop van 7 meter, sprong ik atletisch als ik ben, over hem heen en kon ik met een lichte voorsprong naar de villa sprinten. De terugweg naar het restaurant heb ik me maar door een mannetje naar het restaurant laten dragen (nee hoor grapje). Wel liep ik op een drafje met m’n ogen tot spleetjes geknepen.. Vervolgens zijn we naar onze kamer gegaan. We hadden een groot bad in de badkamer. Heerlijk zo’n bad dacht ik! Ff lekker dobberen. Helaas bleek er nogal weinig druk op de kraan te zitten. Voordat we in het restaurant gingen eten had ik de kraan dus al open gezet. Na 4,5 half uur kon ik toen in een heerlijk bad stappen met water tot enkelhoogte, ECHT GENIETEN!

De volgende morgen werden we om 08.30 uur opgehaald met een busje waarin al meer toeristen zaten. Ze hadden zich wat verrekend met de plaatsen of dit was een bewuste keuze, maar met al die grote backpacks en koffers en teveel mensen werd het een nogal knus ritje naar de haven. Aangekomen werden onze tickets gecheckt en werden onze backpacks door oude vrouwtjes van minimal 80 jaar op hun hoofd naar de boot gedragen. Dit voelt niet echt oke, omdat wij in NL juist gewend zijn om ouderen te helpen. Hier werkt het helaas anders… Alle toeristen keken hun ogen uit en wilden hiet liever zelf dragen, maar de man van de office vertelt dat zij er zo geld voor krijgen en weer kunnen leven. Dus dat is misschien het positieve. Tegen half 10 konden we de boot op en na een mooi tochtje kwamen we aan op Gili-Trawangan. Een van de mooie bounty eilanden van Lombok. Onderweg hebben we kennis gemaakt met een leuk Nederlands stel. We hebben gezellig gekletst en nummers uitgewisseld, zodat we nog een avondje samen kunnen eten of een drankje kunnen doen. Aangekomen op het eiland merk je gelijk het verschil met Java. Het is hier super super toeristisch en alles is gericht op het toerisme. Op het eiland rijden geen autos of busjes. Het enige vervoersmiddels is paard en wagen. De paarden dragen belletjes zodat ze ze aan kunt horen komen.Ook zitten er knijptoeters op de koetsen die de bestuurders veelvuldig gebruiken op de toeristen van het pad de krijgen.

Ons verblijf was slechts 300 meter lopen van de haven dus we waren er zo. We konden pas over een uur inchecken. We hebben onze backpacks daar gedropt en besloten meteen een tour te gaan boeken, omdat we over 3 dagen naar Lombom wilden. Via Mariana (thanks!) hadden we een betrouwbare touroperator doorgekregen. We hadden hier een mooie tour op het oog, maar na een belletje bleken alle chauffeurs op vakantie te zijn vanwege het einde van de Ramadan, helaass! We moesten dus opzoek naar iets anders. We kamen algauw bij een lief mannetje die ons een vergelijkbare tour kon aanbieden voor 3 dagen waarin we veel kunnen doen. Dit hebben we geboekt, zodat we de rest van de dagen lekker konden genieten hier. Nadat we ingechekt hebben in een mooie kamer hebben we heerlijk geluncht op het strand met een adembenemend uitzicht. Wat een geluk dat wij al dit moois mogen zien!

Vervolgens hebben we de hele middag heerlijk op het strand gelegen. Savonds hebben we heerlijk uitgebreid gegeten bij Scallywags, een bekend en goed restaurant hier. Er wordt veel gebbqt op het eiland. Je kiest vlees of vis uit een vitrine en dit wordt voor je bereid. Tijdens het eten kwam er een optocht van kinderen voorbij. Die dag was het einde van de Ramadan en dat werd gevierd met een soort optocht over het eiland. Alle moslimkinderen en hun ouders droegen fakkels en zongen onder leiding van een politieagent liederen. Ook waren er kinderen met versierde fietsjes. Heel leuk om te zien.

De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en hebben we ontbeten op het strand. In het hotel konden we geen ontbijt krijgen, omdat het personeel feest aan het vieren was vanwege het einde van de Ramadan. Maar zo’n ontbijtje op het strand was veel beter. Vervolgens hebben we fietsen gehuurd op het eiland. Het stikt er hier trouwens van. We wilden stoere mountainbikes, maar helaas werden het te kleine damesfietsen, waarbij het zadel 7.5 meter omhoog moest, met een mooi mandje voorop, lekker Duits ;) We besloten voor drie uur te huren, omdat je in 1 uur het eiland rond kunt fietsen leek ons dit genoeg. Een mooie route via de kust leidde ons over het eiland. Het wegdek is erg slecht. Er zijn veel natuurlijk verkeersdrempels omdat er overal wat klodders afvalt liggen die worden afgewisseld met mulle zandwegen, opperste concentratie dus! Op een gegeven moment zijn we naar het midden van het eiland gefietst waar het nogal vervallen was en totaal het tegenovergestelde van het toeristische gebied. Hier zijn ook nog veel hotels en villa’s in aanbouw. Onderweg kwamen we langs de mooiste stranden, veel mooier dan in het echt toeristische gedeelte. Onderweg hebben we, welliswaar niet met onze billen bloot, melk gedronken uit een cocosnoot, heerlijk! We besloten onze fietstocht voort te zetten naar de Scally wags en hebben hier ook heerlijk geluncht. We wilden de fietsen ook de rest van de dag huren om naar een ander strandje te kunnen. Dit was zo geregeld en zo hebben we de hele middag doorgebracht om een prachtig strand. Het fietsen hier is wel een hele opgave. We besloten er een spelletje van te maken. Voor elke tourist die je raakt 10 punten, voor elke paardenkoets 50 en voor elke indo 100, zij zijn erg dun dus moeilijker te raken. Mirjam was de winnaar want ze raakte (bijna) een ober, dit telde wel voor 200.

Ik zit nu te typen in een klein internetcafeete van de man waar we ook de trip naar Lombok geboekt hebben. Volgens hebben gaan we daar ook geweldige dagen beleven, hij is een groot liefhebber van Lombok. Woensdagmorgen vertrekken we en reizen we drie dagen over dit eiland. We zullen dan weer bij de haven komen en vanaf daar voor een dag reizen naar het kleine eilandje Nusa Lembongang. Vanaf daar zullen we weer voet aan wal zetten op Bali om onze laatste vakantiedagen te slijten in het toeristische zuiden! Morgen gaan we eerst nog naar Gili air, een van de andere bounty eilanden hier. Het is slechts 15 minuten met de boot. Hier willen we snorkelen en zonnen uiteraard!

We genieten dus nog steeds volop en we hebben gelukkig nog 2 volle weken voor de boeg met als het goed is heel veel moois! We proberen straks even wat foto’s te maken van eht camera scherm en deze te uploaden. Als dat moois willen we jullie niet onthouden!

Groetjes en liefs Gili-Trawangan!