Slappe lach in de kunstkampung!

Jaaa en inmiddels zijn we op Bali! We zitten nu in het Noorden van Bali, in Lovina. Maar voordat we hier kwamen hebben we ontzettend veel gedaan en gezien en ontzettend weinig geslapen!

Het laatste verhaal eindigde met iets van een massage en een 5 sterrenhotel met bitterballen, laat ik daar weer beginnen...

De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en heerlijk ontbeten. Er stond een ontzettend groot ontbijtbuffet met alleen maar lekkere dingen, helaas konden we niet alles proeven!

Vervolgens zijn we naar de touroffice in het hotel gegaan en hebben we een tour geboekt naar de wereldberoemde Borobudur tempel en de Prambanan tempel. De eerste hebben we als eerste bezocht omdat deze het verste uit het centrum van Yogja lag. Na een klein uurtje kwamen we aan bij een groot park waarin deze tempel zich bevind. Nadat we tickets hadden gekocht en een sarong omgeknoopt kregen mochten we naar ' binnen'. Hier hebben we gelijk heel decadent op een olifant een stuk door het park gereden, op en top toeristisch, maar dat zou helemaal bij deze dag gaan passen. Na een klein ritje met een stuk of 100 foto's ;) gingen we de trap op naar de prachtige tempels. Wat een mooi gezicht! En wat was het er warm! En wat waren er veel toeristen!

Gek genoeg kom je dan overal weer dezelfde toeristen tegen. Zo kwamen we in ons eerste hotel (Artotel in Jakarta) in fransman tegen met een noagal ouderwets weird bloempot kapsel (bijna gelijk aan die van zijn vrouw of de Mac Donaldsclown). Het was zo raar geknipt, dat je er wel naar moest kijken. Dit hebben we dan ook uitgebreid gedaan. En niet een keer, want gek genoeg kwamen we deze man ook weer tegen in ons hotel in Yogja en bij de Borobodur! Toen we de tempel uitkwam moest je door een gigantsiche stroom van mensen die allerlei toerischtische troepjes verkochten. Erg leuk om te zien en uiteraard hebben we ons laten verleiden om wat leuke sierraden te kopen en we hebben onszelf op een waaier getrakteerd, omdat het toch wel behoordelijk warm was daar. Ook was er een man die veel woorden van toeristen had geleerd. Zo verkocht hij beeldjes die hij ' allemachtig prachtig' noemde haha!

Na deze tempel heeft onze chauffeur ons afgezet bij een heel leuk restaurant om te lunchen. Het was in een hele mooie theetuin. De mensen waren wederom erg lief. Wat leuk is dat als je ergens gaat eten of ergens komt, mensen vragen uit welk land je komt. Als je zegt Holland, gaan ze alle Nederlandse woordjes die ze kennen gerelateerd aan gastvrijheid of eten noemen, zoals: goedemiddag, eet smakelijk etc. Hierna hebben we nog een wat kleinere tempel bezocht. Mirjam wilde zelf nog graag een sarong kopen en daar stonden kraampjes met mensen die ze verkochten. Na wat kleuren naast elkaar gehouden te hebben, zocht Mirjam er een uit, ze betaalde de vrouw. Vervolgens kwam er uit onverwachte hoek een vrouw aangesneld met handen vol kleding, sjaals en weet ik wat nog meer. Ze haalde werkelijk alles uit de kast om Mirjam iets te verkopen. Na 100x in de repeat stand: ' No, thanks' te hebben gestaan, gaf de vrouw niet op. Een echte doorzetter dus. Dit koste haar echter bijna haar leven, want ze liep mee tot de auto. Toen Mirjam de deur dicht wou trekken zat ze bijna klem tussen de deur. En nog bleef ze roepen. Tja, risico van het vak..

Vervolgens zijn we naar de Prambanan tempel gegaan. Dit is een tempelcomplex met losse tempels. Ook hier moest je weer een sarong dragen. Vervolgens zijn we terug gegaan naar het hotel. Het was al vrij laat. 's Avonds wilden we naar het Ramayana ballet in de stad, dit begon om 20.00 uur, maar we moesten nog eten. De keuken kon het niet voor elkaar krijgen een maaltijd te bereiden in de tijd, dus besloten we wat losse hapjes te bestellen, echter kregen we dit niet binnen de 10 minuten op, dus moesten we de helft laten staan. De mensen in het restaurant hebben erg om ons gelachen! Als je hier eet krijg je trouwens vrijwel nooit een mes, de mensen hier snijden hun eten met de lepen. Met een half volle maag gingen we naar de voorstelling. Het duurde twee uur en was echt super mooi om te zien! Een traditionele dansvoorstelling met mooie kostuums, lichteffecten en schmink, heel gaaf! (Thanks voor de tip veer, again!)

De volgende dag besloten we zelf een beetje de stad te gaan verkennen. ' s Ochtends hebben wel lekker aan het zwembad gelegen en om 12.00 uur moesten we uitchecken. We hebben onze backpacks in het hotel gelaten en zijn met de taxi naar het Waterpaleis gegaan. Een oud paleis van de sultans. Dit was erg mooi om te zien. En we hebben hier ontzettend gelachen. Nadat we een ticket hadden gekocht liep er een man met ons mee. Er maar vanuit gaande dat hij onze ging gidsen liepen we achter hem aan. Hij deed moeite om hele verhalen te vertellen.
Af en toe hoorden we enkele woorden die ons deden vermoeden dat het op Engels moest lijken. Echter verstonden we er geen woord van. Met ons beste pokerface reageerden we erg serieus op de man met hummen ja en nee knikken en 10 keer in 2 minuten te reageren met: Oh really? De man moest dan lachen en knikte trots. Uiteindelijk was het moeilijk om dit toneelstuk een paar uur vol te houden en deden we het bijna in onze broek van het lachen. Na de rondleiding door het waterkasteel, kregen we een rondleiding door de kampoeng daar. Het was een soort artkampoeng, met overal mooie kunst en schilderingen. Heel gaaf om te zien. We hebben een winkeltje/factory bezocht waar ze batikdoeken beschilderen, super mooi! Ook was er een winkeltje waar iemand tshirts beschilderde, en niet met de minste printjes. Wat super mooi! Maar waar wij het meest van onder de indruk waren, was van een wand in de winkel. Een wand was volledig beplakt met krantenproppen, dit had een supermooi effect! Kan zo in een woonmagazine! In de Kampoeng spraken we ook een man die een aantal jaren in Leiden had gestudeerd. Hij vertelde over zijn 9 kinderen en zijn situatie hier. Ook waarschuwde hij ons voor de gidsen in het dorp. Hij noemde ze ' onbeschoft' omdat ze om veel geld vroegen voor een rondleiding. Mirjam en ik wisselden alleen even een blik uit in afwachting van wat er aan het einde van de rondleiding ging komen. Ja hoor, de man had gelijk. We gaven de man de tip die de NL man in het dorp ons aangeraden had. De gids reageerde met: It's not normally. We hebben het genegeerd en hem vriendelijk een fijne dag gewenst, hij ging akkoord.

Vervolgens zijn we met de betjak nog langs het presidenteel paleis gereden. Een hele ervaring in zo'n karretje door de stad, superleuk en goedkoop! We hebben de Yogjakarta Art gallery bezocht. Een fabriekje in een klein zijstraatje van de bruisende stad. Hier hebben we gezien hoe de traditionele batikdoeken geschilderd worden. We hebben er allebei een gekocht. Het was erg moeilijk om te kiezen, zoveel mooie!! We kregen een lijstje met letters met daarachter prijzen. Op elk doek stond een letter. Dit gaf aan of het doek door een student was gemaakt, door een docent of bijv. door een beroemde schilder. Zo wist je dat je een eerlijke prijs betaalt. En man op straat tipte ons. Hij zei: koop dit niet in de Marioborostraat (beroemde toeristische straat in Yogja), want je wordt opgelicht met nepwerk en je betaalt te veel. Dit was superleuk. hij zat op een bankje te wachten op zijn vrouw die aan het shoppen was (jaja het is hier al niet veel anders) Dus we hebben leuk met hem gekletst en hij heeft ons wat leuke dingen vertelt over de stad. Vervolgens hebben we nog een fabriekje bezocht waar Wahjangpoppen gemaakt worden, wat een precies werkje! Ook hebben we er allebei een gekocht, om de beste man de sponsoren, erg leuk! De man van de betjak kon het eerst neit vinden. Toevallig reed er een jongen op een scooter langs die in die straat woonde, dus hij heeft ons er naartoe geleid, heel lief! 's Avonds hebben we in de stad nog een Wahjangpoppenvoorstelling bezocht. In het midden van het gebouw stond een soort groot wit doek, hiervoor zat een man die de voorstelling met de poppen speelt. Achter hem zat een heel orkest. Wanneer je naar de voorkant van het doek liep, kon je een schimmenspel zien met live muziek van het orkest achter het doek. Zo kon je de voorstelling dus van voor- en achter de schermen zien, dit was heel leuk!

Yogha blijkt een echte studentenstad met meer dan 100 universtiteiten. Het stadsleven is tot in de late uurtjes bruisend. Mensen eten op straat. Men kent hier nauwelijks terrasjes. Iedereen eet op de stoeprand of op een kleedje op de stoep, gezellig druk! Overal zijn eettentjes, waarin mensen 's nachts zelfs slapen om hun koopwaar te bewaken. Ook zie je veel mensen in hun bedjaks slapen. In heel Java rijden trouwens ontzettend veel scooters, ongelooflijk, je kijkt je ogen uit! Mensen zitten soms wel met 3, 4 of 5 personen op een scooter, van opa's tot kleine babys', hele gezinnen. Dit omdat een scooter goedkoper is dan een auto. En het is hier allemaal legaal, dus waarom dan niet lekker knus op elkaar? Iedereen doet hier maar en rijdt maar en ondanks dat gebeuren en nauwelijks ongelukken. Daarnaast zie je vervoer als paard en wagen, de betjak, taxi's, busjes en grote bussen. Als je trouwens met een grote soort streekbus wil rijden moet je opstappen op een hoge bushalte. Want de instap van de deur zit op ongeveer 1 meter hoogte haha! Men vervoert hier ook het meeste op scooters, ongelooflijk grote ladingen want tijdschriften tot gras en vazen. En kennen jullue het lied van Bassue en Adriaan 'monsters bestaan niet'? Dus wel. Wat een enge travestieten lopen hier rond. We zagen een look a like van patricia paay maar dan met verkeerde botox spuiten, omg wat een eng gezicht, die wil je in het donker echt niet tegen komen. Het is ook leuk dat de gidsen die we hebben veel vertellen over het land de tradities en gewoonten. Op Java stikt het trouwens van de moskees, op de meeste aparte plaatsen vindt je moskees, overal langs de wegen, in restaurants en op stations. Overal kan men dus bidden. Ook vinden we op de plafons in alle hotels een pijltje met de richting waartoe gebeden dient te worden. Op Bali is de religie overwegend Hindoestaans en minder Islamitisch. Dan worden we misschien niet om 05.00 gewekt door de oproep voor gebed ;) Heeeeerlijk!

Na dit dagje hebben we ons opgefrist in het hotel en zijn we om 01.00 's nachts naar station Yogja gegaan om met de trein naar Malang te reizen. De trein zou vertrekken om 01.45 en we moesten onze tickets nog halen. Dit ging allemaal voorspoedig, maar helaas kwam de trein pas een uur later. Dag nachtrust. Na een stevigvontbijt grkochtvte hebben, chocowafels met casavechips, konden we instappen. Gelukkig hadden we nu wel een eerste klas ticket, de vorige treinrit was dit al uitverkocht. Het was een stuk confortabeleren reizen, al kwamen we daar na een aantal uurtjes ook op terug. Na zo'n twee uurtjes ging er keiharde muziek aan in de trein en werdern er videoclips afgespeeld in te trein. We schrokken ons dood, want ze zaten natuurlijk lekker te knikkebollen in de trein. Helaas herhaalde dit zich de hele nacht zo om de 1,5 uur waardoor we misschien totaal 3 uurtjes lichtjes hebben kunnen slapen, vreselijk! De reis duurde ook nog twee uur langer dan verwacht (9u) omdat het erg druk is met in en uitstappen. Vanwege de ramadan gaan veel mensen op vakantie. Het is wel grappig dat treinen hier gemakkelijk verbouwd kunnen worden. Een vierzit wordt zo 2x een tweezit door de bank een andere kant op te klappen. Na 9u nachttreinen waren we vlak voor Malang. Toen vroeg de jongen welke station in Malang we eruit moeten. Eeeeeh wij weten niet beter dan dat er een station is. Dus niet. De oude stad en de nieuwe stad. Tja en bij welke van de twee zou onze chauffeur nou klaar staan.. gelukkig hadden we een beschrijving van de touroperator meegekregen met de naam van het hotel in de stad. De jongen herkende hem en zo wisten we dat we bij nieuw moesten uitstappen... kapot kwamen we aan. Maar gelukkig stond er een mooie indianenman ons op te wachten met een bordje in zijn hand met welcome ms mirjam prins. Bingo! Onze driver! Dit wordt het begin van een trip van drie fantastische dagen!

Ik zit nu al 3 kwartier te typen en heb slechts 2 dagen gehad, ik wil ook zoveel aan jullie vertellen en ik wil het zelf allemaal niet vergeten, vandaar zo uitgebreid! Misschien heb ik morgen weer tijd om verder te gaan, want we worden nu opgehaald voor een massage, naar man.

Liefs uit Lovia, Bali!