Gewoon omdat het hier allemaal kan

Tussen de drukte in de laatste weken door, even een teken van leven. Afgelopen woensdag zijn we met het team van de Santodorpschool een gezellig dagje weggeweest. Met een bus vol donkere mensen en vier witjes gingen we op pad naar onze bestemming. Eenmaal aangekomen bleek het nogal tegen te vallen. Er was een klein zwembadje van ongeveer 2 bij 2 meter vol met vies water en heel veel dikke vieze grote kikkers. Haha niets voor mij, en gelukkig ook niet voor veel anderen. Na een aantal flauwe grappen besloten we nog wat geld bij elkaar te leggen om verder te gaan naar Colacreek. Dit is een grote badplaats net buiten Paramaribo. Deze plek heet zo omdat het water op Cola lijkt. Hier hadden we een mooi hutje gehuurd. We kregen eerst lekkere nasi en vervolgens gingen we lekker zwemmen. Ondanks dat het weer niet heel mooi was, was het water wel heel erg lekker.

Terwijl wij lekker aan het zwemmen was een heel groot deel van het team plantjes aan het zoeken voor in hun tuinen. Een aantal van hen besloot ook te gaan zwemmen.. Of nouja zwemmen… Eenmaal bij het water aangekomen bleek dat bijna niemand in het water durfde omdat ze niet konden zwemmen. Haha dat is wel het laatste wat ik had verwacht. Ik dacht dat ze stuk voor stuk goede zwemmers waren maar niets bleek minder waar. Op het bordje bij het water stond dat het 1.80 m diep was en wij zouden dus ook niet kunnen staan. Maar dat gelukkig wel. Je kon het water in via een trapje, maar na de laatste tree was een diep gat van ongeveer 1.80 m. Daarom durfde niemand het water in. Esther en ik moesten iedereen over dat gat in het water brengen waar ze konden staan haha. Dit zorgde voor een hoop gegil, gelach en hilarische foto’s en filmpjes.

De hele middag werden we verwend met lekkere Surinaamse hapjes. Heerlijk echt! Toen we weer naar huis gingen hebben we nog gezellig gezonden in de bus en champagne gedronken.

De donderdag heb ik de toerist uitgehangen en zo op het laatste moment nog even wat cultuur gesnoven. Al vroeg gingen we op pad met de fiets naar Fort Zeelandia. Een oud fort in het centrum van Paramaribo. Aan de waterkant stonden ook een paar kleine houten hutjes met leuke souvenirtjes. Een stukje verderop zat een junk met allemaal houtsnijwerken die hij zelf gemaakt had. Nadat ik een mooie had uitgekozen heeft hij achterin mijn naam gesneden. Heel erg mooi, ik hoop dat ik hem meekrijg door de douane, net als de andere souvenirtjes en cadeautjes.
Daarna zijn we naar het onafhankelijkheidsplein geweest en hebben we wat beelden gekeken. Omdat we in de buurt waren hebben we meteen een bezoekje gebracht aan het kantoor van Flexible. Daar zat mevrouw Deekman en een aantal andere gezellige collega’s. We hebben ze ongeveer twee uur van hun werk gehouden met ons geklets. Tijdens het geklets kwamen er steeds meer collega’s bij. Haha dat kan hier allemaal. Het was heel gezellig en we hebben veel gelachen. Toen ik een van hen ’s avonds nog smste bleek dat ze de hele middag niet meer gewerkt hadden maar gewoon gezellig verder gekletst hadden. Gewoon omdat het hier allemaal kan.

Om drie uur besloten we toch maar verder te gaan. Want we wilden nog naar de stad, en de winkels gaan daar om 4 uur al dicht. We hebben nog een korte wandeling gemaakt door de Palmentuin en wat foto’s gemaakt. Toen zijn we naar de stad gegaan en hebben de laatste cadeautjes en slippers gekocht. Ze hebben hier zoveel mooie slippers, dus er gaan er zeker wat mee naar Nederland. Ook hebben we nog een aantal cd’s gekocht met leuke reggea en traditionele Surinaamse muziek. Want die gezelligheid ga ik echt wel missen. Het is wel heel grappig want als je hier een muziekwinkel instapt, de Boombox, een soort Free Record Shop in Nederland zie je alleen maar rekkenvol met gebrande cd’s. Die worden hier gewoon verkocht. Originele cd’s en dvd’s vindt je hier bijna niet. Alles wordt gebrand en verkocht. Gewoon omdat het hier allemaal kan.

’s Avonds hebben we lekker met z’n allen soep met stokbrood gegeten en zijn daarna naar het Casino gegaan. Dat was meteen m’n debuut, want ik was er nog nooit geweest. En het sfeertje daar beviel me opzich ook niet heel erg. Al was het ook best grappig. Nadat we een poosje hadden staan kijken hoe andere mensen hun geld verspilden of juist verdubbelden. Besloten we ook maar te gaan spelen. De hele avond werden we al aangestaard door de mensen daar. Ik weet eigenlijk niet precies waarom, waarschijnlijk omdat ze aan ons zagen dat we nog nooit in een casino waren geweest. Als twee groentjes liepen we naar de balie waar je muntjes(of hoe heten die dingen) kon halen. We besloten roulette te gaan spelen. We schoven aan bij de tafel en zetten in. Onze muntjes werden weer ingewisseld voor andere. (geen idee waarom) We wilden ze aanpakken, maar dat mocht ook niet. De man moest ze op tafel zetten en dan pas mocht je ze pakken haha. Daarna hebben we ze ingezet op tafel. Ik heb al die weken dat ik hier zat nog geen stress en spanning gehad, maar op dat moment wel. Ben er achter gekomen dat het casino niks voor mij is. Ben ik veel te ongeduldig voor. Al hadden we uiteindelijk wel 15 SRD winst. (ongeveer €3,50 ha-ha) Maar toch waren we trots op onzelf. :D Daarna zijn we naar Havana Lounge geweest. Een leuke gezellige tent waar voornamelijk Salsa werd gedanst.

Vrijdag hebben we lekker uitgeslapen en daarna ben ik naar een Surinaamse vriendin gegaan. Die heb ik hier via Flexible leren kennen, heel gezellig! Afgelopen maandag is ze voor 3 weken vakantie naar Nederland vetrokken. Erg jammer, maar ook wel leuk dat ze er nog is als wij in Nederland zijn. We gaan zeker nog wat gezelligs doen.
Om 17:00 moest ik weer terug zijn, want mevrouw Deekman had een verassing voor ons. We wisten alleen dat er een professionele fotograaf zou komen. Dus op het afgesproken stond iedereen netjes aangekleed en opgedoft klaar. Ondertussen was de fotografe al gekomen, maar niet alleen met een camera. Over de balustrade in ons appartementencomplex hingen allerlei traditionele kledingstukken van verschillende bevolkingsgroepen in Suriname. Zoals Javanen, Chinezen en de Maron. Iedereen werd in een prachtig kostuum gehesen, compleet met sierraden, schoenen en hoofddeksels. Toen iedereen aangekleed was zijn er foto’s gemaakt. Het resultaat ervan hebben we nog niet gezien. De fotografe gaat ze nog bewerken. Ze gaat er een andere achtergrond achter maken. Ik ben heel erg benieuwd hoe ze geworden zijn. Het was echt een leuke en lieve verassing.

Afgelopen zaterdag stond ons weer een leuke trip te wachten. Een drie daagse trip naar West Suriname. Om 6:00 werden we weer opgehaald met een busje. We zouden zo’n 8 uur voor de boeg hebben. Maar het was niet zeker of we het in een dag zouden redden. Waarschijnlijk moesten we de eerste nacht langs de weg slapen. Een paar uur lang reden we over de prachtige rode hobbelige wegen vol gaten omringd door prachtig groen tropisch regenwoud. Na zo’n 6 uur rijden namen we de afslag naar een Soela. Dit was al een helse tocht. De weg was heel smal en aan de beide kanten van de weg was dichte bebossing met allemaal prachtige dieren en planten. Omdat het hard geregend had stond de weg regelmatig blank en zaten en rare richels in de weg van het stromende water. Hierdoor leek de bus enkele keren bijna te kantelen. :D Erg spannend dus. Op een gegeven moment lukte het de chauffeur niet meer de bus verder te sturen over de weg waardoor we het laatste stukje naar de Soela moesten lopen. De gids had niet de meest ideale weg gekozen waardoor we over rotsblokken langs de rivier moesten. Erg mooi en bijzonder. Toen we aangekomen waren bij de Soela hebben we er lekker met onze voeten in gezeten tussen de Surinaamse mensen. We gingen er niet helemaal in omdat we anders weer doorweekt de bus in moesten. En aangezien we nog een heel aantal uren voor de boeg hadden leek me dat niet echt prettig. Na een poosje gingen we weer verder met de bus. Zonder ons gewicht was het de chauffeur wel gelukt de bus naar boven te rijden, daardoor hoefden we dus niet meer zo ver te lopen. Toen we halverwege waren kwam de chauffeur erachter dat we de kapmessen waren vergeten bij de stopplek. We konden niet zonder, omdat we onderweg bomen of takken tegen zouden kunnen komen die we weg moeten kappen. Ik besloot ‘even’ terug te gaan lopen. Ik liep als een malle in m’n eentje door de jungle te rennen, het was toch nog verder dan ik dacht. Eenmaal aangekomen bij de plek kon ik nog maar een van de drie kapmessen terugvinden. Om niet te veel tijd te verliezen besloot ik na goed gezocht te hebben maar terug te rennen. Door de grote plassen. Plotseling zag ik rechts van me een hele grote dikke slang. Van een afstandje heb ik hem even bekeken maar ben daarna snel doorgelopen. Weer halverwege kwam ik Marco(een van de gidsen) tegen. Buiten adem zei hij dat hij me eigenlijk niet alleen mocht laten gaan. Opzich wel lief van hem, maar ik had al lang gepakt kunnen worden door een beest. Haha maar enkele minuten later was ik maar al te blij dat hij was gekomen. Achter elkaar liepen we het smalle pad af naar de bus toen we opeens een oorverdovend lawaai uit de bosjes naast ons hoorden. Het was een soort hees honden geluid. Marco zij fluisterend maar toch heel hard: Het is een wild zwijn, kijk! Nee niet kijken! Je moet rennen maar geen geluid maken! Eigenlijk moet je in een boom klimmen, maar wij gaan rennen! Hij liep op zijn blote voeten en er lagen allemaal kleine steentjes. Dus hij liep de hele tijd heel zacht ‘au’ te roepen en te trippelen over het pad. Na een paar honderd meter gingen we even op adem komen. Marco vertelde dat het wilde zwijn dat we gezien had levensgevaarlijk is. Zeker deze, omdat het de leider van de stam was. Hij had een witte krans om zijn nek. Haha heel fijn.

Daarna zijn we verder gegaan met de bus. Na zo’n 4 uur rijden kwamen we aan bij de plek waar we gingen overnachten. Onderweg had ik al gezien dat we niet de enigen waren die langs de kant van de weg gingen overnachten. Overal zaten families met hele tentenkampen langs de riviertjes. Het zag er heel gezellig uit en ik voelde me totaal niet onveilig. Nadat de bus goed geparkeerd was gingen we ons kamp klaarmaken. Het was inmiddels al eind van de middag en ons tentenkamp moest wel voor het donker staan omdat je nooit weet wat je kan aantreffen. Nadat alles stond en iedereen zijn behoefte op het openbaar toitlet (de bosjes) had gedaan konden we lekker gaan eten. Iedereen is vroeg zijn tentje ingedoken. We konden niet in onze hangmatten gaan slapen want dat zou te gevaarlijk zijn in verband met de dieren in die omgeving. ’s Ochtends zijn we weer vroeg vertrokken om richting de Blanche Marie Vallen te gaan. We wisten niet of we dit helemaal met de bus konden gaan doen of dat we een deel te voet moesten gaan. Het lag aan de conditie van de weg.

Het eerste stuk ging eigenlijk heel goed. Maar op een gegeven moment kwam de bus de berg niet meer op. Gelukkig had onze buschauffeur Rachid een paar vriendjes met een busje daar die ons wel even de berg op wilden trekken. Dit moesten ze zo’n vijf keer doen. Daarna waren wij lekker op de berg en hadden zij geen bumper meer. :D Toen we daar aankwamen stonden er prachtige hutjes waarin we die nacht zouden slapen. Iedereen voelde zich echt vies en trok zwemkleding aan. Nadat de kamerverdeling gedaan was hebben we een half uurtje gelopen naar de Blanche Marie Vallen. Wow! Wat mooi! Wat een waterval! Wat een uitzicht! De ene waterval is nog mooier dan de ander! :D Elke trip wordt steeds weer overtroffen door een andere. We hebben een paar uur lekker gerelaxt bij de waterval. Nadat we ons ook ‘gebaad’ hadden gingen we weer richting ons huisje. Je kon kiezen of je weer via de weg ging of dat je via de rotsblokken in de rivier ging. Ik ging voor optie 2, dat leek me wel wat. Uitgedost met een stukje touw om me heen sprong ik van rotsblok naar rotsblok. In sommige gedeeltes van de rivier lagen geen stenen daarom moesten we een stuk door het water. Heerlijk, maar je moest wel goed opletten dat de sterke stroming je niet meenam. (vandaar dat touw) Na zo’n half uurtje door de rivier te hebben gebanjerd kwamen we aan bij de massagewaterval. Hier hebben we een half uurtje lekker gelegen. Ondertussen had Dennis(de gids) wat lekkere vruchtjes voor ons geplukt. Ik weet niet meer hoe ze heten maar het waren een soort zoete haarballen in je mond, haha maar wel lekker! :D Daarna zijn we verder geklauterd tot we weer bij het hutje waren. Daar hebben we heerlijk gegeten. Tijdens het eten zagen we dat we vergezeld werden door allerlei huisdieren. Vleermuizen vlogen door onze kamer en salamanders liepen over de muren en het plafon. Wat hou ik toch van de jungle haha. :D
Een beetje angstig voor die vliegende beesten ging ik in mijn bed liggen. Gelukkig viel ik snel in slaap en ben de hele nacht niet wakker geweest. Maar goed ook, want een van mijn kamergenootjes had ’s nachts verschillende vleermuizen zien rondvliegen tussen onze bedden, iel!

De volgende morgen werden we blij verrast door brulapen hoog in de bomen. Wauw een geluid, zo mooi! En zo hard! :D Het waren een soort spookhuisgeluiden maar dan veel mooier, nooit verwacht dat er uit zo’n beestje zo’n hard en overweldigend geluid zou komen!
Rond de middag hebben we onze spullen gepakt en zijn we weer aan de lange en vermoeiende terugreis begonnen. De terugweg moesten er een aantal van ons in een pick up. Die moest de bus over de weg trekken. Dat was echt heel gaaf! Met een rotgang door het oerwoud crossen. :D Het was een geweldig weekend!

Op het moment dat ik deze blog aan het schrijven ben wordt ik weer opnieuw gevlochten. Merlyn is weer hier en heeft haar zoontje Mel meegenomen. Heel gezellig!

Vanavond gaan we weer lekker uit eten en morgen vertrek ik met vier andere studenten en Dennis voor vier dagen naar de binnenlanden van Suriname. We gaan onder andere de Ralleighvallen bezoeken en de Voltzberg beklimmen. Zaterdag komen we terug en zondag vetrekken we weer naar Tonka-eiland tot maandag. Dinsdag moeten we alles hier afronden en regelen. ’s Avonds hebben we nog met z’n allen een verassing voor alle mensen van Flexible en alle mensen die hier zoveel voor ons gedaan hebben.

Misschien is dit dus de laatste blog die ik voorlopig schrijf omdat ik bijna niet meer thuis ben.
De meesten zal ik over twee weekjes weer zien in Nederland!

Veel liefs Ciel

Ps. Er staat weer een nieuwe link met foto's.

En Clau bedankt voor je lieve kaartje! :D