'Ik hoop dat dit afscheid geen afscheid is..'

Met deze woorden nam onze Surinaamse mama afgelopen woensdag afscheid van ons.

De laatste dagen in Paramaribo zijn ontzettend snel gegaan. Overvolle dagen waarin nog vanalles gebeuren moest en waardoor het einde steeds sneller in zicht kwam.

Van zondag op maandag zijn we nog op trip naar Tonka Island geweest. Een heerlijk rustig eiladn tussen ondergelopen Marondorpen. Bij de stuwdam stapten van in een bootje. Er volgende een boottocht van een half uur over een groot open water waar allerlei boomtopen bovenuit staken. Dit waren de bomen die vroeger in de Marondorpen daar stonden. Heel bijzonder om te zien.
Na een half uur kwam Tonka Island in zicht. Een prachtig eilandje met veel bomen en een strand van rood steen. Het water was heel helder waardoor je miljoenen groene visjes zag zwemmen.
Wat een feest dacht ik met een niet gemeende glimlach. :D
Er kwamen gelijk al 4 vrouwen die op het eiland wonen aan lopen. Zij brachten alle bagage naar de hut op het strand waar we zouden overnachten. Met een sixpack water op hun hoofd en hun handen vol tassen liepen ze over het strand. Iedereen stond letterlijk en figuurlijk met open mond te kijken. Echt apart om te zien.
Daarna hebben mevrouw Deekman en een van de schoonmaakster van ons appartementencomplex een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt met heerlijke punch volgens het recept van mevrouw Deekman, heeerlijk echt! Daarna heb ik even lekker gezwommen. Het was inderdaad maar heel even want die vissen vond ik toch niet echt tof haha, het zag er zo'n beetje zwart van :p Ik heb nog even lekker in de zon gezeten en toen gingen we een boswandeling maken met een plaatselijke gids. Hij kon heel veel vertellen over het bos op het eilandje, heel erg leuk. Magaila, de dochter van de schoonmaakster was ook mee. Zij had onderweg gelige nootjes geplukt en zei dat ze er lekker waren. Ze zei dat ik hem even kapot moest bijten en dan het binnenste op kon eten. Maar dat even zat er niet in. Ik kreeg dat ding met geen mogelijkheid door midden. Dat zorgde voor wat gelach van haar kant, want zij had hem daanra in twee seconden door midden. Haha toch een verschil in gebit denk ik...:p Hier heb ik de hele weg op geknaagd, ze waren echt lekker! Ondertussen heb ik veel met Magaila gekletst en foto's gemaakt. Toen we weer terug waren om het eiland heb ik even lekker in de hangmat geslapen en daarna gingen we eten. Na het eten heb ik samen met Magaila, mevrouw Deekman en Rachid onze buschauffeur nog tot bijna middennacht aan het water zitten kletsen. Er zouden ook nog garnalen op het strand komen, maar helaas was het water te ontstuimig dus hebben we er geen gezien.

De volgende morgen zijn we gewekt door het geruis van het water en stond er al een heerlijk ontbijt voor ons klaar. Daarna zijn magaila en ik in de hangmat gaan liggen en zijn onder het genot van een muziekje in slaap gevallen. Een paar uurtjes later hebben we nog weer even wat gegeten en nog samen wat laatste foto's gemaakt. Daarna hebben we onze spullen gepakt en zijn we weer naar de stad gegaan. Het was een leuke bijzondere laatste trip.

Voor de laatste avond hadden we met de hele groep een grote 'cabriobus' afgehuurd met gezellige muziek. We hadden alle lieve mensen die we in de 10 weken in Suriname hebben leren kennen uitgenodigd om mee te gaan als bedankje.
Zon 2,5 uur lang hebben we door het mooie en gezellige centrum van Paramaribo gereden, het was heel erg leuk! Daarna hebben we ons af laten zetten bij een karaokebar, hier hebben we tot in de late uurtjes allerlei nummers gezongen. Een hele leukte tent.
Helaas komt er aan zo'n leuke avond ook een einde en moesten we toen al afscheid nemen van onze 3 gidsen en buschauffeur, Dennis, Jerryl, Marco en Rachid, die altijd met ons mee zijn geweest op trip!
Na veel knuffelen zijn we met de taxi de 'vergeetmijnietstraat' uitgereden. (hoe toepasselijk..)

Eenmaal thuis gekomen hebben we alvast afscheid genomen van een aantal andere studenten in huis omdat zij de volgende morgen weer vroeg stage moesten gaan lopen. Van de twee Belgische meiden bij ons in huis hadden we allemaal nog een klein cadeautje gekregen. Een zakje met Nederlandje en Belgische chocolaatjes voor in het vliegtuig, echt heel lief.
Alle koffers waren ingepakt en gewogen. Ook de pakketjes met overtollige kilo's waren al onderweg naar huis.

De woensdagmorgen heeft iedereen eigenlijk lekker uitgeslapen. We hebben de laatste spullen opgeruimd en nog even lekker gegeten. Van onze stageschool kwamen er nog een aantal collega's afscheid nemen en NOG meer cadeautjes brengen. (aii ik zat al aan mijn kilo's)
Maar dat was wel heel lief!

Om 12 uur was het dan zover. De taxi's stonden al voor en alle bagage was al naar beneden gebracht. Iedereen stond maar een beetje voor zich uit te kijken het moment van afscheid uit te stellen maarja je ontkomt er niet aan. Toen mevrouw Deekman een korte toespraak met alleen maar lieve woorden gehouden had kon niemand het meer droog houden. (inclusief zijzelf) Na heel veel knuffelen was het dan zover om te gaan..

Na zo'n 1,5 uur kwamen we op Zanderij, het vliegveld, aan. We hebben onze koffers laten sealen en hebben ons daarna ingecheckt. Er waren zo'n 10 balie's en we mochten er zelf een kiezen.
Toen we naar de vetrekhal liepen stond tot onze verassing Laura van Flexible ons op te wachten. Huh? daar hadden we toch net afscheid van genomen? Ben een grote lach stond ze aan de andere kant van de glazen deuren met 9 envelopjes in haar hand. Een van onze gidsen had een persoonlijke foto voor ons allemaal af laten drukken en daarbij had hij nog wat geschreven. Echt heel erg lief!

Nadat we Laura nog een keer geknuffeld gingen we dan echt. Eerst weer een paspoortcontrole en onze bagage werd door de scan gehaald. Daarna kwamen we bij een hokje waar we eerst met z'n drieen tegelijk in moesten. We werden gefouilleerd.Daarna moesten we naar een hokje met allemaal mannen met witte handschoenen. Ik ging me al de meest rare scenario's in mijn hoofd halen, maar gelukkig gingen ze slechts mijn handbagage uitpluizen. Toen konden we eingelijk naar de vertrekhal met allemaal leuke winkeltjes. Hier hebben we ons tot 17:00 uur 's avonds nog wel weten te vermaken. Voor de laatste keer nog even die lekkere bami en nasi gegeten en even langs de winkeltjes gestruind. Om 17:00 mochten we door de gate naar het vliegtuig, maar niet voordat er nog een keer uitgebreid gecontroleerd was. Precies een kwartier te vroeg (hoe kan dat ooooit in Suriname) stegen we op richting Nederland. Weg van de tropische warmte, de mooie palmbomen en de lieve mensen.. :(
Maar natuurlijk wel richting alle lieve mensen in Nederland.

Na een, naar mijn idee, snelle nachtvlucht landden we 's ochtends om kwart voor 8 in Nederland. Toen we een voet buiten het vliegtuig zetten kwamen de drugshonden en de kou ons al tegemoet. Oke, we zijn weer in Nederland.
Aangezien we helemaal achterin het vliegtuig moesten we lang wachten bij de eerste paspoortcontrole. Daarna zijn we naar de volgende paspoortcontrole gelopen, hier ging het gelukkig wat sneller. Vervolgens moesten we naar de kofferband. Deze was echter helemaal afgeschermd omdat ze bij Suriname heel streng zijn. Nadat iedereen zijn koffer had dachten we eindelijk door te kunnen lopen naar familie en vrienden aan de andere kant van de glazen wand. Maar dat viel toch even tegen..
Want alle bagage moest weer door een scan en achter het scanapparaaat zagen we weet ik hoeveel securitymannen alle koffers uitpluizen van de mensen die net nog voor ons stonden. Hele koffers werden overhoop gehaald. Dit was wel het laatste waar we op dat moment zin in hadden. Na een paar minuten in spanning te hebben gezeten kregen we te horen dat we gelukkig zo door mochten lopen.
Toen konden we dan eindelijk door de schuifdeuren om familie en vrienden die we 10 weken niet hadden gezien weer te knuffelen. Heel erg leuk!

Deze week ga ik nog even wat leuks met die vriendin uit Paramaribo en dan verdwijnt zondag dan echt het laatste stukje Suriname. Al hoop ik dat dat afscheid ook geen echt afscheid zal zijn...