Bodypainting in Blakawatra

Allereerst iedereen weer bedankt voor de lieve berichtjes, smsjes en kaartjes. Heel erg leuk!
Met nog maar 4 weekjes te gaan, geniet ik elke dag meer en meer. Eigenlijk wil ik nog lang niet naar huis. Nog twee weekjes stage en nog lekker 2 weken genieten van dit mooie land.

Afgelopen weekend zijn we zaterdag lekker in ons appartementencomplex geweest om uit te slapen. Iets wat we hier eigenlijk nooit doen. Elke doordeweekse dag gaat de wekker om 06:00 om naar stage te gaan, en vrijwel elk weekend gaan we op trip. We vertrekken altijd vroeg, dus uitslapen zit er dan niet in. Niet erg, niet erg, ik ben tenslotte niet naar de andere kant van de wereld gereisd om te gaan slapen in een bed in een kamertje. Liever in een hangmatje in de bush. :D Ik heb dus zaterdag extra geprofiteerd van mijn bedje hier. Om drie uur hadden we weer een Surinaamse kookcursus. Dit keer gingen we nasi goreng maken. Erg leuk en lekker om nasi een keer op z’n Surinaams klaar te maken. Daarna hebben we nog gezongen voor een van onze huisgenoten, hij was 25 geworden. Nadat we een lekker stukje taart hadden gegeten hebben we nog snel een cadeautje in elkaar geflanst en zijn we ons om gaan kleden. Even later gingen we lekker uit eten bij Chi Min, een Chinees restaurant. Dit etentje kregen we aangeboden van mevrouw Deekman, heel erg lief! Echter toen we het eten ophadden werden we nog een uur gegijzeld in het restaurant omdat ze de rekening nog niet had betaald haha. Toen we hem zelf hadden voorgeschoten en naar buiten gingen, kwam ze lachend aanlopen. (Surinaams half uurtje he ;))

Gelukkig gingen we zondag nog wel lekker een dagje weg. We vetrokken weer vroeg met een busje naar de Jodensavanne en Blakkawatra. Na zo’n anderhalf uurtje rijden zei de denkbeeldige tomtom: bestemming bereikt. We stapten midden in een bosrijke omgeving uit, het rook er echt heel erg lekker. Na een kort wandelingetje kwamen we aan bij oude vervallen Joodse graven. Het Joodse volk bewoonde tig jaren terug dit gebied, maar zijn er verdreven. Er waren nog allerlei restanten te zien. Heel bijzonder om te zien, er hing een mooie sfeer. Een lange trap naar onderen leidde ons nog naar een prachtige veranda aan het water. Wat een uitzicht, wauw! Echt prachtig! Onder aan de brug hingen ook nog een paar vleermuizen. Normaal zou ik denken, iell, en met m’n armen in de lucht zo hard mogelijk wegrennen. Maar nu heb ik als een echte toerist op m’n buik foto’s liggen maken van die beestjes. Ja, alles went. :D Maar van dat kabbelende water en het hobbelen in de bus moest ik inmiddels wel nodig naar de wc. Gelukkig was er een soort van hokje met een soort van wc. Hierin zat helaas geen soort van salamander, maar een echte. Maar goed na vogelspinnen, kakkerlakken en ander eng gedierte zou dit een eitje gaan worden ha-ha. En ja, I’m still alive! :D En weer een wc-avontuur rijker!
Eenmaal weer buiten het hokje hoorde je een oorverdovend gezoem, al is dat niet helemaal het goede woord. Maar het was een heel naar geluid, alsof en een gigantische zwerm wespen om je hoofd vloog. Maar na een blik naar links, bleek dit niet het geval. Maar hoe meer stappen ik richting een boom deed hoe duidelijker het geluid werd… Luider, en luider…
En toen zag ik hem! Een gigantisch sprinkhaanbeest. Hij was echt heeeeeel groot. Enkele minuten liet hij zich van zijn beste kant zien omdat ik foto’s ging maken van heel dichtbij. Stiekem was ik zo bang dat hij op me ging springen, maar ik ben inmiddels dierenheld, dus ik moest en zou een mooi plaatje schieten. Dus ik besloot steeds wat dichterbij te gaan staan. Ik heb zelfs een filmpje gemaakt, zodat jullie ook kunnen genieten van dit aparte geluid. (mocht iemand hem als wekker of beltoon willen, doe me een berichtje, je zult er zeker wakker van worden, zelfs snoozen is dan niet meer nodig) Na nog een paar mooie foto’s van dieren, planten en vruchten te hebben gemaakt gingen we weer naar de bus. Op naar Blakkawatra, de tweede bestemming voor vandaag. Na zo’n half uurtje rijden waren we ook hier aangekomen. Dit was NOG mooier. Elke plek hier is zo bijzonder op z’n eigen manier. Alles is zo hetzelfde, maar ook weer zo anders. Zoveel mooie stukjes wereld in een land, wauw! (waarom ben ik in Nederland geboren :p) Toen ik naar het hutje liep waar we die dag zouden verblijven liep ik over een bruggetje over het Blakkawatra, letterlijk vertaald zwart water. Zwart was het zeker op het eerste gezicht. Als de zon scheen zag je een prachtige rode gloed over het water, wat mooooi! Wat bijzonder! Geen woorden voor.. Na snel wat lekkere Surinaamse hapjes te hebben gegeten ben ik het water ingegaan. Een prachtig iets. Een soort stroom vanuit de bergen. Een hele vlakke waterval zeg maar, heerlijk! Als je in het water staat lijkt het water inderdaad zo zwart als kool, maar je kon je voeten op de bodem zien met een rode gloed. Heel bijzonder. Laura vertelde ons dat het water zo schoon is dat je het zo kan drinken. En het was inderdaad zo lekker! En het rook ook zo fris. Normaal zou je zo’n ecoline- of jodiumkleurige vloeistof niet zo snel drinken.
Hier hebben we de hele middag zo’n beetje vertoeft. Ik heb dan ook een mooi kleurtje gekregen. Eerst nogal wat aan de rode kant, maar inmiddels al meer naar de bruine. Eerst dacht ik dat alles in het doucheputje zou verdwijnen, omdat het van het water zou komen, maar er is nog wat blijven hangen, geen bodypaint dus.
We hebben ook nog een prachtige wandeling gemaakt daar in de omgeving. En veel mooie foto’s gemaakt. Hagelwit zand met prachtige begroeiing. Alweer wauw! Zo mooi, je zou ongemerkt de hele dag met je mond open lopen hier.(gelukkig blijkt dit niet op de foto’s)

Om 16:00 gingen we weer richting huis, net op tijd, want we werden weer verblijd door een tropische regenbui. Heerlijk fris. We gingen weer terug met het pondje over de rivier.

Bij thuiskomst zaten er een aantal mannen voor ons appartement. Ze waren net terug gekomen van een trip waar ze hadden gevist. Op dat moment (en al die jaren daarvoor) dacht ik nog dat Piranha’s kleine gevaarlijke visjes met scherpe tanden ware, maar uit deze droom werd ik al snel geholpen. Maar enkele minuten daarna bleek niets minder waar. Een gigantische, maar dan ook een megagrote Piranha werd uit de koelbox gevist .(ha-ha slechte woordspeling)
Deze had ogen zo rood als bloed(zoals de kinderen hier zeggen) en tanden niet zo groot, maar wel scherp zodat je er u tegen zou zeggen. Iel! En dan te bedenken dat ik afgelopen weekend in de Surinamerivier heb gezwommen waar deze beesten ook zwemmen. (rrrrr) Vol goede moed naar de volgende trip! :D

Vandaag hebben we even lekker geshopt in de stad. Ik heb twee paar nieuwe All Stars gekocht voor slechtst €20. Ideaal. En nog een paar mooie slippers en wat doekjes voor over m’n haar, omdat m’n hoofd anders heel erg gaat verbranden. Het kapsel bevalt me trouwens erg goed, lekker makkelijk. ’s Ochtends een bandje erin en klaar, een echte aanrader.

De eerste stagedag van deze week zit er ook alweer op. Ik sta deze week de hele week alleen, omdat de juf van de parallel klas ziek is en mijn mentor dus daar is en nog een paar dagen verlof heeft. Heerlijk om helemaal alleen met de kinderen aan het werk te zijn. Ik merk dat ze met de dag knuffeliger worden en meer gaan vertellen, alsof ze aanvoelen dat ik er nog maar eventjes ben, bijzonder om te merken. Ook fijn om te zien dat de leerkrachten steeds meer van ons gaan overnemen op het gebied van onderwijs. Aan het einde van onze stage gaan we nog een presentatie geven aan het hele team over hoe deze school ideaal te maken is. (als schoolopdracht) We hebben een leuke opzet bedacht, dus ik hoop dat het goed opgepikt wordt. Natuurlijk moet niet alles veranderd worden want het Surinaamse onderwijs heeft zeker zijn eigen kracht en charmes, die moeten absoluut behouden blijven!

Tot blogs!

Bigi brasa, liefs Ciel

ps. De foto's komen in deze dagen op m'n site.